سرهنگ عبدالحسین تژده نماد و تندیسی از ادغام و تلفیق سیاست و علم و شرافت

یادداشت/روشن خبر/ پژوهشگر:دکتر یاسین علویان ،جرم شناس و فعال مدنی

«دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر/کز دیو و دد ملولم و انسانم ارزوست »از یک سو
آموزش دافوس و جبر و آنالیز را در دانشگاه افسری تهران که در آن دوران مختص ورود نخبگان علمی بود تلمذ و از سوی دیگر رقص عروض و روانی کلام و شیوایی سخن را در دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز تعلیم ،تا با پیشینه مؤدب بودن به ادب نفس در خانواده نجیب و کشاورز پدر قادر باشد معادلات دیفرانسیل لیتهلد را با احساسات پاک و عمیق معنوی در جهت پیشرفت دیار خود سامان دهی کند
از سال ۱۳۴۲به مدت پنج سال به عنوان اولین نماینده عالی دولت در نورآباد ممسنی مشغول به خدمت ،مستند به تحقیقات و گزارشهایی به عمل آمده اهل تعامل و تسامح و تساهل با اهرمهای غیر متغیر قدرت نبود،با کاریزما سازی کاذب از دیگران به شدت مخالف،اعتبارات مجذوب را در جهت فصل بندی هدایت و با انحراف اعتبارات به شدت مخالف،در احیا فضای سبز و فرح بخش و درخت کار ی و حفر چاه و راه اندازی تلمبه خانه ها ساعی و در خلع سلاح بدون از کوچکترین خشونت عشایر و تشویق و ترغیب آنها به علم آموزی منحصر به فرد ،مستاجر و اهل و عیال خود را مربی به تربیت قناعت در لباس و سطح رفاهیات متناسب با مردم دیار محل خدمت،در تعارضها و تزاحم های مردم با یکدیگر و با دولت مصالحه را بر پرونده سازی ارجح،به رشد ،توجه و نشست و مشورت با نخبگان علمی اهمیت،عامل به دستورات شارع مقدس پایبندو در رعایت حجب و حیا وسواس ،و سایر سجایای منحصر به فرد اخلاقی و انسانی،به نحوی که حوزه مدیریتی خود را رشد ،شکوفایی و بالندگی علمی،رفاهی ،کشاورزی و اقتصادی چشمگیری بخشید
مدیریت قاطع توام با سلمت نفس و دانش مشارالیه ،وزیر کشور وقت را ترغیب کرد تا شهرستان سرخس را که آن روزها غرق در بحران بود توسط سرهنگ شرافت یعنی تژده بسامان نماید،لذا از سال ۱۳۴۵تا ۱۳۴۸در شهرستان سرخس توانمندی و خلاقیت و دانش منحصر به فرد خود را برای نجات آن دیار به کار برد.
سپس از سال ۱۳۴۹تا پیروزی انقلاب اسلامی در مجالس شورای ملی بیست و سوم و بیست و چهارم به عنوان نماینده مجلس شورای ملی به خدمت پرداخت،مردم نورآباد و ممسنی با شوق و رغبت اظهار تمایل به حضور او داشته و هیچوقت به سیاسی کاری و دسیسه بازی متوسل نشد،درب هیچ خانه ای را برای اخذ رای نزد و هیچگونه پخت و پزی نداشت و به کوچکترین حیل و سیاست برای کسب رای مردم متوسل نشد،……در هشت سال نماینده بودن و هشت سال فرماندار بودن خونه ای از خود و ملکی و سرمایه ای برای بیت خود نداشت، در بین مردم هنوز این سخن حاکم شرع که بعد از انقلاب به محاکمه ایشون پرداخت مشهور است:این بنده خدا با یه دست لباس نظامی آمد و با همون دست رفت ..ً‌…‌امید است این مستند را سیاسیون و نمایندگان عالی دولت در زندگی خود لحاظ نمایند،خداوندا روح عبدالحسین تژه را غرق در نور است منور بنما