یادداشت به مناسبت هفته معلم به قلم عادل رضاپور

یادداشت به مناسبت هفته معلم به قلم عادل رضاپور/روشن خبر

” وَیُزَکّیهِم وَیُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَالحِکمَهَ وَإِن کانوا مِن قَبلُ لَفی ضَلالٍ مُبینٍ ”

《جان دیویی از فیلسوفان بزرگ آمریکایی می گوید: تدریسِ معلم، آمادگی برای زندگی نیست؛ بلکه خود زندگی است.》
《ثروتمندان فرانسه در محدوده ی شهرک فرهنگیان خانه می خرند تا به همسایگیِ معلمان افتخار کنند.》

در کشورهای توسعه یافته با تکریم معلم‌، توسعه و فرهنگ را برای ملت به ارمغان می آورند، آسیب ها را رتق و فتق می کنند و روحِ مطالبه گری را زنده نگه می دارند.
در جامعه ای که علم و فرهنگ محلی از اِعراب داشته باشد، معلم؛ جایگاهی والا دارد.

در کشورهای جهان سوم، نگاه ها به معلم و آموزش و پرورش متفاوت است و معلم را مصرف گرا می پندارند و بهانه شان برای عدم تامین رفاهیات درخور، جامعه ی آماری بالا است، کما اینکه در سایر کشورهای پرجمعیت و توسعه یافته، صرف نظر از جامعه آماری معلمان، اثربخشی و کارایی برایشان مطرح است.

اگر نگاهی موشکافانه به آسیب های اجتماعی کشورهای جهان سوم، اعم از اعتیاد، خودکشی، فقر، انحطاط فرهنگی، انجماد اقتصادی و عمرانی، جنگ و زوال ارزش ها داشته باشیم، نقصان نظام آموزشی مناسب و عدم توجه به مقام معلم را به صورت اَکمل احساس می کنیم.

به مقام یک معلم که با گوشت و استخوان مصائب و ناملایمت های این شغل شریف را احساس کردم، نکاتی را خطاب به متولیان معروض می دارم:

۱_ فرهنگیان به پیام های طویلِ تبریک نمایندگان تقنین که به دنبال ‎خوش خدمتیِ سیاسی جهت انتخابات هستند، احتیاجی ندارند بلکه به تصویب قوانینی که معیشتشان را تامین کند و به سمت شغل های دیگر سوق پیدا نکنند؛ نیازمند هستند.

‏۲_دولتمردانی که درهیچ دوره ای منزلت فرهنگیان جزء اولویت هایشان نبود، از تراوش ‎شعائر پوپولیستی برحذر کنند؛ چرا که حرمت های تصنعی مانند خنجر در قلب معلمان آگاه فرو می رود.
اگر معلم در سیاست هایشان محلی از اعراب می داشت، اقدامی برای نیلِ جامعه به سمت تکریم معلم انجام می دادند.

‏۳_ دلسوزان ومتولیان فرهنگی که دارای قدرت و اِعمال نظر هستند، واقف باشند که اگر معلم در مضیقه ی انگیزه و معیشت باشد، علم و فرهنگ آن جامعه در تنگنا و رو به اضمحلال خواهد رفت. در عصر قلم،تنوعِ فرهنگ وتکنولوژی، بدونِ کیاست و ‎درایت معلم؛ مسلکِ جامعه ره به ترکستان دارد.

‏ خطاب به فرهنگیان عرض می دارم:
رسالت معلم، علم اندوزی و ‎تکثیر آگاهی برای اعتلای ملت است.
اگر جامعه ای آگاه باشد هم معلم را ارج می نهد و هم برای استیفای حقوق خود شجاعانه مطالبه می کند.

مطالبه ی گریِ منطقی، به دور از ترس و جهت گیری های سیاسی، مسئولان را تسلیم خواست های فرهنگیان خواهد کرد.

راه پیشرفت و رسیدن به جامعه آرمانی،
نگاه ویژه به معلم است؛ نشان به آن نشان که هیتلر در جنگ جهانی دوم به تنها قشری از کشورش که اجازه جنگیدن نداد و دستور داد آنها را درسنگرهای زیرزمین محبوس کنند، معلمین بود ودلیل این کار را اینگونه بیان می کند:
اگر در جنگ پیروز شویم برای جهانگشایی به معلمان نیاز داریم
و اگر شکست بخوریم برای ساختن کشور به آنها نیاز داریم…
و اکنون معلم به خوبی موجب آبادانی آلمان و برخی کشورهای اروپایی شد.

معلم، فروغ صبح دانایی؛ شمیمِ رویش خرد؛ تبلور عینیِ صداقت و عشق است.
شمع هایی که ایثارگرانه می سوزند تا اندیشه ها را بارور سازند و سرمایه های اجتماعی که نماد تحول در هزاره ی سوم است را به جامعه عرضه کنند.

در پایان؛
روز معلم را به کسانی که به نحوی از انحاء نکته ای آموزش دادند؛ تبریک عرض می کنم.

عادل رضاپور
۱۴۰۲.۰۲.۱۲